De jeugdhulp laveert tussen controleren en verbinden, is de praktijkervaring. Hoe help je kinderen en jongeren in een gezinshuis?
In een gezinshuis werken stand-in ouders met een groot hart samen met andere jeugdhulpverleners. “Je moet open zijn naar elkaar en je niet te veel aantrekken van de beheersdrang van de jeugdzorg”, zegt Herma Slingerland, gezinsouder van 5 gezinshuis-kinderen en 3 eigen kinderen.
Het gezinshuis van Herma en Sjaak Slingerland (51) telt 9 slaapkamers en 2 huiskamers voor 5 gezinshuis-kinderen van 11 tot 16 jaar en 3 eigen kinderen van 17, 18 en 20 jaar. “Wat ons drijft? We hebben een heel groot hart en de passie om de jeugdhulp op het goede spoor te zetten”, zegt Slingerland tegen Zorg+Welzijn. De hulp aan kinderen moet persoonlijker worden, dichtbij het kind en de ouders vinden de stand-in ouders.
“De jeugdwerker is vervreemd van het eigen vak door heftige incidenten in het verleden. De sector is in een kramp van controle geschoten.”
Verbindingen
Veel kinderen met complexe problemen kunnen tijdelijk of langdurig opgroeien in een gezinshuis. Ze zouden anders zijn aangewezen op een leefgroep in de jeugdzorg. De kinderen kunnen niet meer bij hun ouders wonen, staan meestal onder toezicht van een gezinsvoogd en hebben niet zelden nog extra professionele zorg nodig. Het aantal gezinshuizen is vorig jaar gestegen met 22,5 procent. In 2014 waren er 1.728 in huis geplaatste jeugdigen in 587 gezinshuizen. Er wonen dus meestal meerdere kinderen in één gezinshuis.
Zelfstandig ondernemer
De volwassenen in het gezinshuis zijn professioneel opgeleide hulpverleners, minimaal mbo 4 niveau. Als stand-in ouder vormen zij een tijdelijk thuis voor zorgkinderen. De ouders zijn in loondienst bij de zorgaanbieder, of ze zijn zelfstandig ondernemer en runnen het gezinshuis met een jaarbudget. Herma Slingerland: “Wij zijn de spin in het web voor het kind. We zijn voortdurend bezig om verbindingen voor hen en met hen te maken. Met professionals in de jeugdhulpverlening en met de wereld om hen heen.”
