Kinderen met een migratieachtergrond in Amsterdam krijgen zelden de diagnose dyslexie, Nederlandse kinderen juist opvallend veel. Dat blijkt uit onderzoek van de gemeente Amsterdam.
Het Amsterdamse stadsbestuur wil weten waar deze verschillen vandaan komen en is een nader onderzoek gestart, meldt het Parool.
Groot verschil
Scholen met hoofdzakelijk migrantenkinderen verwijzen zelden leerlingen door naar dyslexiezorg. De gemeente Amsterdam is hier ongerust over. ,,Hoe kan er zo’n groot verschil tussen scholen bestaan? Als een kind dyslexie heeft en de school ziet dat over het hoofd, is dat zeer schadelijk voor de kansen van het kind”, zegt wethouder Simone Kukenheim (D66) van Onderwijs in de krant.
Kinderen met een migratieachtergrond hebben vaak een taalachterstand. Amsterdam wil weten of deze achterstand het zicht op mogelijke dyslexie vertroebeld. Ook wil de gemeente in kaart brengen hoe scholen lees- en spellingsonderwijs geven en hoe er wordt omgesprongen met achterstanden.
Diagnose
In Nederland heeft gemiddeld 4 procent van de basisschoolleerlingen dyslexie. In Amsterdam krijgt slechts 2 procent van de migrantenkinderen deze diagnose, bij Nederlandse kinderen ligt dat percentage op 9.
