Hoe kreeg je hoger opgeleide mensen in de Wajong aan het werk? Een medewerker van de projectgroep Werken naar Vermogen in de gemeente Amersfoort heeft vijf adviezen.
Christianne van Triest, accountmanager Wajong en Wia van de projectgroep, heeft ervaring met jongeren die een Wajong-uitkering ontvangen. Het is lastig om als jong gehandicapte met een HBO-opleiding aan een passende baan te komen, weet Van Triest. Wat helpt wel? Vijf adviezen.
1. Faciliteer het vinden van een baan op hun eigen niveau
Mensen met een handicap hebben vaak meer tijd nodig dan andere kandidaten om aan een geschikte baan te komen. Voor jonge mensen met een MBO-opleiding en hoger zou je een working class moeten oprichten, die hen daarin bij staat. “Een werkzoekende is de eerste drie maanden vol goede moed, maar daarna wordt het moeilijk, ziet Van Triest. Als je een plek creëert om die gevoelens te ventileren, ben je minder eenzaam. In groepsverband kun je samen verder komen.”
2. Stimuleer dat Wajongers als ZZP-er aan de slag gaan
“Een sollicitatie is een blind date tussen twee mensen die elkaar niet kennen maar wel meteen een oordeel over elkaar geven”, zegt Van Triest. “Een werkgever ziet allereerst een persoon voor zich met een handicap, wat zorg en onzekerheid meebrengt. Doordat een werkgever vaak niet durft door te vragen en niet weet hoe hiermee om te gaan, wordt de persoon met een arbeidshandicap vaak al afgewezen. Voor Wajongers is de selectiedrempel extra hoog.”
3. Breng als Wajonger begrip op voor de werkgever.
Van Triest, die zelf een lichamelijke handicap heeft, vindt dat jong gehandicapten ook zelf begrip moeten opbrengen voor de positie van de werkgever. “Wij weten zelf goed om te gaan met onze handicap en de beperkingen en mogelijkheden die daar bij horen. Ik heb een aantal vrij zware interim-klussen gedaan. Maar toch vragen opdrachtgevers of werkgevers zich vaak af hoe ik dat toch doe. Dat gebeurt ook uit zorg: mensen vragen zich af of zoiets niet te zwaar voor me is. Hoe ik bij brand uit het pand gered moet worden, bijvoorbeeld.
Of ze weten niet of er aanpassingen nodig zijn. Je moet er zelf open in staan en begrijpen dat het moeilijk is om voor jou te kiezen. Dat betekent ook dat je als jong gehandicapte moet leren om niet te oordelen over de ander. Je denkt al gauw: ze willen me niet. Maar wie zijn ‘ze’?”
4. Geef als werkgever opdrachten aan sociale bedrijven.
Als gemeente of bedrijf hoef je niet altijd zelf een Wajonger of een andere werknemer met een arbeidshandicap in dienst te nemen om ze toch te kunnen helpen. In een sociale economie gaat het niet alleen om mensen die je zelf op de loonlijst hebt staan, maar ook om het geven van opdrachten aan sociale bedrijven of aan ZZP-ers of ondernemers met een handicap. De gemeente Amersfoort vraagt aan zijn leveranciers om een bepaald deel van de aanneemsom in te zetten voor de onderkant van de arbeidsmarkt. “Dat kun je wat mij betreft ook creatief oplossen.”
5 Help mensen niet aan een baantje, maar aan een loopbaan.
“We proberen als projectgroep om mensen te plaatsen in een duurzame baan die bij hen past. Dat is het beste voor alle partijen; maar op een of andere manier worden wij als jong gehandicapten gemakkelijk in een klein baantje gestopt. Misschien schatten we onszelf te hoog in, maar anderen plaatsen ons vaak te laag. De hoger opgeleide Wajongers komen na een jaar of tien op plekken waar ze invloed hebben op het aanname beleid van het bedrijf waar zij werken; zij zijn de werkgevers voor de toekomst.
Omdat zij werken in bedrijven, wordt het minder moeilijk om ook laag opgeleide mensen met een handicap aan te nemen. Maar dan moeten we ze nu wel de kans geven om ervaring op te doen. Dat betekent een duurzame baan, waarin ze kunnen doorgroeien. Elke grote organisatie zou bijvoorbeeld een traineeplaats moeten openstellen voor deze mensen.”
Deze adviezen verschenen eerder, in een langer artikel, op de weblog van de projectgroep Werken naar Vermogen.
De quote “Je denkt al gauw: ze willen me niet. Maar wie zijn ?ze??? is mij uit het hart gegrepen. Waar gedacht wordt in “wij en zij” is altijd ellende. En nu niet vlug denken, ja maar zij ….. want dat moeten “wij” niet willen. Wajong, met de w van WIJ.
Mooi verhaal dit, van een deskundige. Uit ervaring weet ik dat het loont in deze werknemers te investeren. Geef ze de kans en maak profijt van hun vaak sterke motivatie!