Gerechtsdeurwaarders willen dat de overheid mensen met schulden beter gaat beschermen. Schuldenaren zakken namelijk steeds vaker onder het bestaansminimum, concludeert de Koninklijke Beroepsorganisatie van Gerechtsdeurwaarders uit een onderzoek.
Dat onderzoek wordt dinsdag aangeboden aan de Tweede Kamer. Zo meldt de NOS
De regels rond het innen van schulden zijn volgens de gerechtsdeurwaarders te ingewikkeld. Ook zouden schuldeisers door het gebrek aan controle vaak veel verder gaan dan wettelijk is toegestaan.
Schuldeisers weten volgens de gerechtsdeurwaarders vaak niet van elkaar wat zij doen. Daardoor kan iemands rekening door meerdere schuldeisers tegelijk worden leeggehaald.
Innen
De schuldenaar belandt dan onder het wettelijk vastgelegde bestaansminimum van negentig procent van een bijstandsuitkering. De gerechtsdeurwaarders vinden dat de regering de regels rond het innen van schulden moet vereenvoudigen. De controle op het innen van schulden zou moeten worden verscherpt.
Laten we dan starten bij de belastingdienst. Als iets de schuldenlasten zeer dwangmatig omwerpt is het dit stelsel. Het is immers zo, dat dit stelsel geen regelingen toelaat naar ondernemers en alleen ingaat op een 6 maandelijks termijn met dwangkracht naar de schuldsaneringen en andere curatele elementen. Hierdoor verdrinken personen in schulden, zal de actuele deurwaarder zijn kosten tevens niet kunnen verhalen. En daar is het de heren deurwaarders ook om te doen, het eenvoudig uitrollen van een exploot en innen veranderd. Dit kost extra tijd en mankracht deurwaarders. Terwijl bellen en communiceren het meest krachtige wapen is. Maar niets is minder waar, de overheid en de samenhangende deurwaardersgilde en de daadkracht met geparfumeerde aktes en mooi oranje lindjes en rechtbanktekens geeft niet meer dat effect. Net zoals de belastingdienst verzenden we ieder jaar 1,2 miljoen brieven met dwangbevelen in Naam Der Koningin. Met de wet invordering als grootste draagkracht, ingevuld door haar eigen burgers jaagt de belastingdienst achter eigen opgave cijfers aan. De vele databestanden met het GBA linken dagelijks met de 1,2 miljoen opgejaagde probleemburgers in Nederland. Waarna een lange kermis van blauwe brieven en aktes van deurwaarders op deurmatten vallen. En de grootse groep zich verschuild achter een platte TV bij zijn ex of botweg zijn bestaansrecht onbekend maakt in het GBA of misschien wel zijn inkomsten opzettelijk heeft opgespaard om met alle knikkers te vertrekken naar het land van zon en geboorte. Een onbereikbare Noorderzon en grote groepen kale kippen reizen door de Nederlandse huizen op zoek naar vrijheid. Een uitweg die vele burgers 10 jaar blijft volgen en dit alles op basis van vormen van communicatie, bureaucratie, papiertijgers en computerdata verzamelaars. Met als warm deken een overheid die dagelijks overkoepelend ja knikt tegen grotere databestanden en wijze om burgers meer in haar knip aan te tasten en haar grootste rijkdom weg te nemen. Vrijheid