Als het kabinet zijn rol niet pakt, kan de gemeenteraad dit altijd nog doen. Wat voor gemeente wil je zijn? Is er bijvoorbeeld nog plaats voor massafeesten? Stem hier je beleid met betrekking tot vergunningen, subsidiestromen en de ontwikkeling van kleinschalige groene gebieden op af.
Laatst zag ik de oneliner ‘Als het leven een loopje met je neemt, sta je in elk geval niet stil’ van dichteres Merel Morre. In deze zin zit de impliciete gedachte dat stilstand niet goed is. Een typisch neoliberaal uitgangspunt waarbij beweging oftewel groei de norm is, omdat dit noodzakelijk is om de economische boot drijvend te houden.
De weg die voor ligt
Maar het is juist goed af en toe stil te staan bij de weg die is afgelegd en de weg die voor ligt. Of eigenlijk is het een kruispunt waar je ieder moment alle kanten op kunt. Dat stilstaan heet reflectie of bezinning. In hun persoonlijk leven doen veel mensen dit al; zou het ons als maatschappij niet sieren dit voorbeeld te volgen?
Afgelopen jaar stonden we stil. Noodgedwongen. Wat voor onmogelijk werd gehouden, gebeurde: de economie moest pas op de plaats maken. Door een virus. Een mooi moment voor maatschappelijke reflectie. Hoe willen we verder? Blijven we zo omgaan met elkaar? En met de aarde?
Maar de gegeven tijd wordt nauwelijks gebruikt voor reflectie. Kom nu niet aan met ‘daar is geen tijd voor’. Want dat is een attitude, wanneer denk je dat het moment er wél voor zal zijn dan?
Gemiste kansen
De overheid die hierin het voortouw neemt of op zijn minst het goede voorbeeld zou kunnen geven, heeft de handen vol aan crisismanagement en vaccinatiebeleid. Daarnaast probeert ze het oude autootje, dat een jaar geleden abrupt tot stilstand kwam, weer aan de praat te krijgen. Dus worden Fieldlabs georganiseerd.
Daarbij laat dit kabinet enorme kansen liggen om een andere weg in te slaan. Enkele voorbeelden om dit te illustreren.
- Vakantiebestemmingen, waar niet over wordt gesproken: in plaats van vliegreizen naar verre oorden, kun je kiezen voor treinreizen naar mooie plekken dichterbij.
- Massafeesten: in plaats van daaraan vasthouden, kun je kiezen voor meerdere kleine feesten passend bij een specifieke locatie.
- Pretparken: in plaats van de heropening van dit grootschalig vertier, kun je kiezen voor kleinschalig vermaak in de wijk.
De roep van ‘het volk’ en de belangen van de korte termijn leggen weer meer gewicht in de schaal dan de stille duurzame wenk van de lange termijn. En onder druk van onzekere burgemeesters die geen raad weten met de handhaving, blijkt het perspectief om simpel terug te keren naar vroeger aanlokkelijker dan te werken aan een wereld waar we minder reizen, minder consumeren en tot andere eetpatronen komen.
Kans gemeenteraad
Maar gemeenteraden kunnen wijzer zijn. Een deel van de inwoners is hier zeker gevoelig voor. Zie de terrassen die niet opengaan omdat restauranthouders het zelf onverantwoord vinden zolang sprake is van overvolle ziekenhuizen en stijgende besmettingen. Of luister naar de kritiek op het gedrag van de feestende massa’s op Koningsdag.
Durf je nek uit te steken gemeenteraad, en pak deze kans. Het wordt niet per definitie beter of slechter dan vroeger, het wordt wel anders. Daar kan de gemeenteraad een leidende rol in spelen. Het wordt een lange en bochtige weg, maar ook een marathon begint met de eerste stap.
Eric Leltz schreef het boek ‘Organisaties in transitie’, verzorgt lezingen over de transitie en geluk, en was acht jaar fractievoorzitter voor GroenLinks in Ede.
Geef een antwoord