Wie in de gemeente Heerenveen een vraag heeft over wonen, welzijn en zorg kan hiervoor terecht bij een ‘meitinker’ (Fries voor meedenker). Zo’n medewerker is een vast aanspreekpunt in de wijk en kan direct verschillende soorten zorg toekennen, zoals Wmo-voorzieningen of schuldhulp. ‘In Heerenveen werken we niet meer met losse loketten. Inwoners hoeven vaak maar één keer hun verhaal te doen.’
In 2014 startte in de Friese gemeente een pilot waarbij de zogenoemde meitinkers hulpvragen van inwoners beantwoorden, met hen meedenken en waar nodig hulp direct inschakelen. Het bleek zo goed te werken dat een jaar later de aanpak binnen de gemeente een vaste vorm kreeg. Inmiddels zijn de meitinkers ingebed, reden om dit praktijkvoorbeeld eens onder de loep te nemen en Heerenveen naar de ervaring te vragen.
Hulpvraag centraal
Hoe steekt de aanpak precies in elkaar? Het systeem zorgt ervoor dat inwoners niet langs verschillende gemeentelijke loketten hoeven en zet de hulpvraag centraal. Een meitinker kent alle voorliggende voorzieningen, net als de mogelijkheden voor maatwerk. Hij of zij kan vanuit het gesprek direct de benodigde hulp inschakelen, zonder dat er eerst een proces van aanvraagformulieren wordt doorlopen.
Heerenveen vereenvoudigde niet zo lang geleden nog het proces door een ambtelijke tussenstap weg te strepen. Waar eerst nog een andere ambtenaar besliste over de specialistische voorzieningen, doen de Friese meedenkers dit nu zelf. Zo duurt de komst van de zorg niet alleen minder lang, ook de regeldruk is lager. Na het gesprek maakt de meitinker een verslag via een app en ondertekent deze samen met de inwoner. Dit verslag fungeert als beschikkingsaanvraag, dat scheelt de gemeente in administratieve lasten. Daarna wordt de zorg in gang gezet en klopt de gemeente direct bij de zorgverlener aan om de zaken te regelen.
Kracht van de aanpak
Wat maakt nou dat dit werkt? Titia Woudwijk (teamleider afdeling Maatschappelijke Ontwikkeling) over de kracht van de aanpak: ‘Onze meitinkers zijn laagdrempelig en rechtstreeks toegankelijk en hebben geen wachtlijst. Daarnaast hebben ze een breed mandaat, waardoor inwoners vaak maar één keer hun verhaal hoeven te doen. In Heerenveen werken we niet meer met losse loketten. Voor alle vragen over wonen, welzijn en meedoen, inclusief schulden en bijzondere bijstand, kan men de meitinkers bellen. Van het gesprek wordt een verslag gemaakt en waar nodig wordt gelijk bijzondere bijstand, Wmo of schuldhulpverlening ingezet. Ook de korte en snelle lijnen naar vrijwilligersorganisaties, welzijn en maatschappelijk werk zorgen ervoor dat inwoners snel de juiste hulp ontvangen.’ Wat het de gemeente oplevert? ‘Een adequate werkwijze en een hoge klanttevredenheid onder onze inwoners.’
Van eenzaamheid tot schuldenproblematiek
Iedere wijk en ieder dorp heeft een vaste meitinker. ‘Er zijn momenteel viertien meitinkers werkzaam en in dienst van Heerenveen. De gemeente is opgedeeld in zes gebieden: woonservicezones. Elke zone heeft één tot drie vaste meedenkers.’ De redenen om beroep op ze te doen zijn heel divers van aard. ‘De hulpvragen lopen erg uiteen: van eenzaamheid en graag met mensen in contact komen tot schulden en een naderende huisuitzetting. Of over hoe een kind op school moet komen nu zijn fiets is gestolen. En ook de reguliere Wmo-hulpvragen lopen via onze meitinkers.’
Lage drempel voor huisbezoeken
De drempel voor inwoners om contact te leggen met een meitinker lijkt lager dan de stap naar een instantie of servicebalie: de weg naar de meedenkende ambtenaren wordt goed gevonden. ‘De meitinkers voeren jaarlijks ongeveer tweeduizend huisbezoeken uit. Daarnaast hebben ze nog veel telefonische contacten en gesprekken tijdens spreekuren.’ Heerenveen gaf dan ook flink wat ruchtbaarheid aan de aanpak. ‘We hebben er veel bekendheid aan gegeven; via krant, online, folders en ketenpartners. Uit onderzoek blijkt dat inwoners hen goed weten te vinden.’
Advies voor wie het model overweegt
Een stedelijk of plattelands karakter, grotere stad of kleiner dorp: of deze aanpak voor andere gemeenten ook een aanrader is, hangt volgens Heerenveen af van het volgende. ‘Wat ons betreft moet een gemeente de toegang anders durven in te richten en daarbij aansluiten bij de behoefte van de inwoners.’ De gemeente merkt dat veel andere plaatsen belangstelling hebben voor de werkwijze. Voor wie het model ook overweegt, is er nog een goed advies. ‘Houd het simpel en maak onderscheid tussen de rol van de meitinker en die van hulpverlener. Onze meitinkers zijn geen hulpverleners, waardoor zij geen wachtlijsten hebben.’
Geef een antwoord