Tijdens de begrotingsvergaderingen afgelopen november brak onze gemeenteraad in stukjes. De kloof tussen de grote coalitie van zestien zetels en de kleine oppositie van vijf was zo groot, dat er een part uit de schijf viel. De oppositie weigerde nog langer te doen alsof de raad een mooie cirkel vormt die volgens de regels van de democratie draait, en verliet de vergadering.
Die raad was geen eenheid waarbinnen dialoog en debat plaatsvond op een manier dat elke mening gehoord werd. Geen raad die een afgewogen besluitvorming belangrijk vond. Jawel, er werden toegeeflijke uitspraken richting oppositie gedaan als: ‘Als jullie met goede voorstellen komen, dan zijn wij zeker bereid die te steunen.’ Waarmee dus impliciet gezegd werd dat dit tot dat moment nog niet gebeurde. En bovendien veronderstelde die opmerking dat steunen hetzelfde is als er samen over praten en gezamenlijk tot een goed voorstel komen. Een moedeloos makende situatie die nog steeds vast zit.
Deur open
Echter, als er een deur dicht gaat, gaat een andere open en in dit geval is dat de samenwerking tussen de progressieve partijen. Op de vijf oppositiezetels zitten vier landelijke partijen: VVD, D66, PvdA en GroenLinks. Het kan niet anders of er zijn veel mensen die gemeentelijk lokaal stemmen, maar landelijk voor een van deze partijen zouden kiezen. Door de oppositie te negeren, negeert de enige en grote lokale partij ook een groot deel van haar eigen kiezers. Zou dat straffeloos kunnen?
Lokaal progressief
Wat zou er gebeuren als er een partij ontstaat die zowel de landelijke links-progressieve partijen als het lokale element biedt? Dat kon de volgende verkiezingen wel eens een stuk interessanter maken. Immers, naast de lokale vergaarbak is er dan ook de keuze voor een lokale progressieve kijk op de zaken.
Hindernissen
De crisis in november bracht de vier oppositiepartijen dichter bij elkaar en spoelde ook een aantal hindernissen weg die een intensieve samenwerking tussen de drie linkser georiënteerde partijen in de weg lagen. Opeens kon oud zeer geheeld en konden persoonlijke verschillen opzij geschoven worden. Alles wat we hadden was elkaar en de inwoners die voor ons sympathie voelden. De weg lag open naar een lokale progressieve partij met de D66, PvdA en GroenLinks.
Wat is progressief?
Die weg zijn we ingeslagen. We begonnen deze week met een openbare bijeenkomst waarvoor in principe iedereen was uitgenodigd. Dat leverde drie volle gesprekstafels van circa twaalf mensen per tafel op. We wilden eens onderzoeken hoe hier gedacht wordt over een progressieve partij, wat ervan verwacht wordt. Wat is in deze gemeente eigenlijk progressief? En zo zijn we vertrokken…
De auteur is fractievoorzitter van GroenLinks in Eijsden-Magraten.
Geef een antwoord