Onderzoek laat zien dat mensen beter presteren als ze vanuit bezieling kunnen werken. Bovendien is hun welbevinden dan groter. Daarmee is bezieling in potentie een belangrijk middel op het terrein van jeugd- en onderwijsbeleid, waarin immers heel wat wordt geïnvesteerd om tot betere prestaties te komen.
Het al dan niet kunnen werken vanuit bezieling is natuurlijk een kwestie tussen professionals en werkgevers. Maar ook de politiek speelt hier wel degelijk een rol. De politieke component van het debat om meer ruimte voor de professional getuigt daar al van, terwijl op lokaal niveau de wethouder niet alleen opdrachtgever maar ook regisseur is van bijvoorbeeld het jeugdbeleid.
Die functie vervullen is bijna ondenkbaar zonder aandacht voor de rol van bezieling tussen die regisseur en de acteurs in de uitvoering.
Relatie
De meeste wethouders en professionals zijn bezield, maar hoe werkt dat nu door in hun onderlinge relatie? Onder professionals is er richting wethouder vaak sprake van een zekere gereserveerdheid, al was het maar omdat ze ‘met rust gelaten’ wensen te worden. De houding van wethouders naar professionals heeft vaak twee gezichten: afstand in het dagelijks werk en sturing via anderen (managers bijvoorbeeld), en anderzijds bij ontmoetingen ruimte voor bezieling.
Continu gesprek
Professionals en wethouders geven aan bezield te zijn. Dat is echter niet genoeg. Je moet de eigen waarden en normen ook naar elkaar uitspreken, het gedachtegoed van waaruit je leeft en werkt delen. Er is een continu gesprek nodig tussen bestuur en dagelijkse praktijk over de vraag waarom we ons in zetten voor onze jeugd. Oftewel: over de bezieling als fundament onder beleid en uitvoering.
Meer lezen over bezieling en hoe politiek en professionals elkaar daarin kunnen versterken? Neem dan nu een voordelig introductieabonnement op Sociaal Bestek >>
1 reactie
Heel fijn om te lezen dat bezieling herontdekt wordt. Voeg daar nog bevlogenheid en compassie aan toe en we kunnen (weer) vreugde vinden in het werk wat we doen. Een win win situatie voor iedereen. Vraag is alleen hoe heeft het zover kunnen komen dat we vaak deze waarden kwijt zijn geraakt? Te veel regels, protocollen en manager wellicht, waardoor het gezond verstand uitgeschakeld is/wordt?