Om mensen met multiproblematiek beter te helpen moeten hulpverleners in de wijk zo nodig kunnen afwijken van de regels. Ook moet de gemeente maatregelen van bekende schuldeisers zoals UWV of SVB kunnen opschorten om escalatie te voorkomen.
Dit schrijft staatssecretaris Van Ark van Sociale Zaken aan de Tweede Kamer. Ze start samen met gemeenten, landelijke uitvoeringsorganisaties en de betrokken ministeries een aanpak waarbij sociaal werkers ruimere bevoegdheden krijgen om maatwerk te bieden bij een stapeling van psychische en financiële problemen. Een aantal gemeenten gaat proefdraaien met de nieuwe aanpak.
‘Het is nu vaak moeilijk en soms onmogelijk om binnen een redelijke termijn tot een oplossing of verlichting van de problemen te komen,’ aldus Van Ark. Dat speelt vooral in wijkteams waar ze te maken hebben met allerlei wetten, lokale en landelijke regels en verschillende werkwijzen van landelijke uitvoeringsorganisaties. Dit leidt soms tot verergering van de problemen en hogere kosten.
Actuele juridische ontwikkelingen vertaald naar de praktijk
Overziet u nog alle mogelijkheden die het recht u biedt om schuldsituaties op te lossen of in ieder geval niet verder uit de hand te laten lopen?
Het Actualiteitencongres Schuldhulpverlening stelt u in één dag op de hoogte.
Time-out
Daarnaast wordt gekeken naar de optie om gemeenten een time-outbevoegdheid te geven als te veel partijen betrokken zijn bij één probleemhuishouden en daardoor oplossingen uit zicht raken. Zoals energiemaatschappij, woningcorporatie of UWV. Een dergelijke adempauze moet verdere escalatie van problemen, bijvoorbeeld huisuitzetting, voorkomen. Een maximale looptijd, ‘van bijvoorbeeld 4 maanden’ moet zorgen dat er daadwerkelijk verder actie wordt ondernomen om te komen tot maatwerk.
Complexe vraagstukken
De aangesloten partijen gaan zoveel mogelijk binnen de geldende regelgeving werken met ruimere bevoegdheden. Vervolgens wordt bekeken of aanpassing van de wet nodig is. ‘De transformatie in het sociaal domein is in volle gang. Deze is pas compleet wanneer het stelsel niet alleen uitkomst biedt voor inwoners met enkelvoudige vragen waarin de afzonderlijke wetten voldoende voorzien, maar juist wanneer recht wordt gedaan aan de huishoudens waar sprake is van complexe sociale vraagstukken,’ schrijft Van Ark.
