Het ging over de invloed van sociale media op de overheid en het bedrijfsleven gisteren, met de visie van een van de oprichters van Twitter. “Je kan de wereld veranderen met 140 tekens.”
Ja, Twittergoeroe Dom Sagolla begon lekker Amerikaans met zijn verhaal over het medium. Toch was zijn pleidooi over het stap voor stap veranderen van de wereld door sociale media best overtuigend. Punt is wel dat gemeenten nog zoekende blijken.
Kennis
In een zaal van het Amsterdamse Pakhuis de Zwijger, omringd door grote schermen vol twitterwolken en foto’s, stak Sagolla van wal door te wijzen op de factoren voor het succes van het internetmedium. Het is heel eenvoudig. De uitlatingen van mensen worden beperkt door de lengte (de 140 tekens) van de berichten en het feit dat je ze later niet kunt aanpassen.
Toch is de belangrijkste reden natuurlijk dat mensen kennis willen delen, en ja, zich ook graag profileren.
Dan het veranderen van de wereld met 140 tekens. Sagolla haalt beroemde quotes aan. I have a dream, dat soort werk, maar ook de formule E=mc². Inderdaad had Albert Einstein niet meer dan 140 tekens nodig voor zijn relativiteitstheorie. De invloed van het medium werd vooral zichtbaar gemaakt door foto’s uit Egypte en Iran, waardoor wereldwijd te zien was dat veel mensen het niet eens waren en zijn met hun regime.
Toptweet over de bijeenkomst ging overigens wel over de koffie in het pakhuis. Het feit dat op de schermen was te zien dat mensen via Twitter met elkaar communiceerden om te zeggen dat ze niet in de zaal maar op het balkon zaten, relativeerde ook wel een beetje. Het is maar net hoe je dit soort media gebruikt, was de conclusie.
Burgerparticipatie
Planoloog Zef Hemel van de gemeente Amsterdam liet weten graag meer inwoners te betrekken bij de ruimtelijke ordening van de stad. Zou burgerparticipatie, toch al tientallen jaren hoog op de agenda, beter mogelijk zijn met behulp van Twitter en Facebook?
Goeroe Sagolla had geen pasklaar antwoord. Hij kon wel uitleggen dat het internet leidt tot een generatie jongeren die heel anders met informatie omgaat dan hun ouders. “Jonge mensen stappen heel eenvoudig in en uit het internet”, ziet @Dom, zijn Twitternaam.
“Dat verandert ook de pleisterplaatsen in gemeenten. Als er bijvoorbeeld Wifi aanwezig is in parken zullen zij daar vaker zijn te vinden.”
Hemel wil mensen betrekken bij zijn werk. Crowsourcing en cocreatie worden vaak heilig verklaard; toch lijkt dit in de praktijk niet vaak te lukken. Dat je inwoners heel direct kunt informeren over projecten is wel een voordeel. Waarom ligt die weg open? Dat kan een vraag zijn, die de planoloog vervolgens van antwoord voorziet en daarmee helpt aan begrip voor de situatie.
Burgemeesters
Het Genootschap van Burgemeesters ziet hetzelfde gebeuren. Ruim een kwart van de burgemeesters zit momenteel op het medium. Zij scoren beter bij de pers en burgers, blijkt uit onderzoek van het bureau ‘De Hollandsche Meesters’.
Dus wat zou de boodschap van Sagolla zijn aan gemeenten? Uit de bijeenkomst is af te leiden dat het geen wondermiddelen zijn, de sociale media. Het kost ook tijd en doorzettingsvermogen. Zie het ook vooral niet als een medium om slechts je eigen boodschap te zenden.
Wie Twitter gebruikt, moet ook willen luisteren en via het medium in gesprek te raken met inwoners. Zij kunnen belangrijker zaken signaleren. Bestuurders en ambtenaren kunnen uitleg geven over hun werk voor de gemeente. En “het gaat niet om het aantal volgers”, bezweert Sagolla. “Het gaat erom wie ze zijn.”
Geef een reactie