In de meeste gemeenten is een beloning beschikbaar voor mantelzorgers, maar veel van hen doen hier geen beroep op. Mantelzorgers laten een groot bedrag aan mantelzorgwaardering liggen omdat zij slecht geïnformeerd zijn, zegt Thuiszorgorganisatie Zuster Jansen.
Zuster Jansen deed onderzoek naar de mantelzorgwaardering onder 39 gemeenten. De waardering wordt door gemeenten vergoed vanuit het jaarlijkse mantelzorgbudget. De hoogte van de lokale mantelzorgbudgetten laat volgens de thuiszorgorganisatie zien dat mantelzorgers in veel gemeenten de waardering waar zij recht op hebben niet claimen. Gemeenten waar weinig beroep wordt gedaan op het mantelzorgbudget zijn Eindhoven, Almere, Nijmegen, Amersfoort, Maastricht en Rotterdam. Zowel Amersfoort als Maastricht bieden een mantelzorgwaardering van 200 euro.
Tekort
Er wordt dus weinig beroep gedaan op de budgetten in de onderzochte gemeenten. Als iedere geregistreerde mantelzorger de waardering op zou vragen ontstaat een tekort van 227 procent op het totale mantelzorgbudget. Daarom hebben veel gemeenten een limiet ingesteld. In Eindhoven zou een begrotingstekort ontstaan van ongeveer 450 procent, oftewel 9 miljoen euro als iedere mantelzorger zijn waardering daadwerkelijk verzilvert.
Mantelzorgwaardering
Mantelzorgers hebben recht op een gemeentelijke vergoeding. Ze kunnen deze mantelzorgwaardering zelf opvragen bij het Wmo-loket waar de zorgvrager of mantelzorger woont. Dat verschilt per gemeente. De beschikbare vergoeding kan oplopen tot een bedrag van 200 euro. In veel gevallen wordt deze in natura uitbetaald, zoals hulp bij huishouden, een mantelzorgmakelaar, mantelzorgdagen of een tegoedbon. Gemiddeld is het bedrag bij gemeenten die een vergoeding geven 148 euro.
2 reacties
Tsja, mantelzorgwaardering. Dat gaat in mijn beleving meer om een goede ondersteuning dan om een geldbedrag. Maar ook de ondersteuning laat helaas vaak veel te wensen over. En dan koop je letterlijk en figuurlijk weinig voor die geldelijke waardering.
Ik kan daar over mee praten als ervaringsdeskundige mantelzorger én als professional in het sociaal domein.
Ik zie generiek aanbod dat niet altijd voorziet in de behoefte. En moeite om het maatwerk te krijgen waar je als mantelzorger behoefte aan hebt. Sociale wijkteams vinden het lastig als mantelzorger en zorgvrager op meer adressen en zelfs in verschillende gemeenten wonen. Wie heeft dan de regie? Het concept van ‘Eén gezin, één plan’ zou ook moeten werken als er zorg is om een ouder in plaats van een kind én als deze niet in één huis wonen.
De mantelzorger is de mantelzorger niet meer dwz niet alleen de zorgvrager leunt maar ook de gemeente, zorginstellingen. Maakt men zich bekend als mantelzorger dan kan dit resulteren in een zorgindicatie met minder uren voor de zorgvrager. Dan wordt een compliment een juk voor mantelzorger en zorgvrager.